Jeżeli ktoś przyleci samolotem bezpośrednio do Luang Prabang (inna pisownia Louangphrabang) może odnieść wrażenie, że azjatyckie miasta są bardzo podobne do europejskich, a zwłaszcza do tych śródziemnomorskich… Ze względu na swoją kolonialną przeszłość (miasto było częścią francuskich Indochin) w architekturze budynków rzeczywiście dominują europejskie trendy.

Jedzenie również jest „sfrancuzione”. Można tutaj kupić bagietkę i wypieki z ciasta francuskiego (np. croissanta), jednak nie są to tanie przysmaki (ceny porównywalne do polskich, albo wyższe). Na szczęście są też i azjatyckie naleciałości i specjały: mnisi spacerują po ulicach w dużych grupach, są bambusowe mosty, można zjeść zupę w ulicznych garkuchniach, napić się owocowego smoothie, przejechać się tuk tukiem i kupić pamiątkę na nocnym bazarze.

Dla nas miasto okazało się dosyć ciekawym miejscem na krótką przerwę i odpoczynek po 2 dniowym spływie Mekongiem. Przy okazji odwiedziliśmy również okoliczną atrakcję czyli wodospad Kuang Si i poobserwowaliśmy życie francuskich turystów na wakacjach (przyjeżdża ich tu zdecydowanie więcej niż do Tajlandii).

ZOBACZ FILM